Bunkier [od 9 dnia]

Jane zerwała się, żeby pomóc mu wstać.

-Idź do sypialni i nie ruszaj ramieniem. Zaraz wracam. -Jane pobiegła do łazienki i szybko przeszukiwała szafki.

Sawyer poszedł do sypialni i położył się na łóżku po czym zaczął rozmyślać o tym kaszlu Jane.

Jane szybko wróciła z bandażem elastycznym w ręce.

-Musisz zdjąć koszulę. -powiedziała.

Nie no skarbie wiesz że mam trochę obolały bark...no ale przyjemności nigdy za wiele - Sawyer ściągną koszulę i czekał na dalszy ruch Jane Razz

Jane zaczęła owijać bandaż wokół barku i torsu Sawyera.

-Trzeba usztywnić bark na kilka dni. -powiedziała gdy skończyła

Sawyer był zdziwiony tym co zrobiła Jane. Myślał że to będzie kolejna upojna noc a tu tylko bandaż Razz

.
- dziękuję ale nie trzeba było poleżę do jutra a jutro wszystko będzie ok

-Tak tylko ci się wydaje, bohaterze. Nie podziękujesz swojej osobistej pielęgniarce za opatrunek. -Jane usiadła na łóżku blisko Sawyera.

Dziękuję bardzo - powiedział i dał buziaka w policzek Jane - wiesz ale je nie jestem bohaterem bo nic takiego nie zrobiłem... Sawyer położył się powoli na łóżku by nie uszkodzić ramienia

-A dzisiaj w łazience? Uratowałeś mi życie. Dla mnie jesteś i zawsze będziesz bohaterem. -pochyliła się i pocałowała go namiętnie.

Sawyer odwzajemnił pocałunek i powiedział - no ale...hmm...wiem jak to sie stało....najpierw dostałem nagrodę w łazience a potem musiałem sie wykazać - zażartował Sawyer - a jak ty się czujesz? - zapytał

-Wszystko jest już ok. Wzięłam leki i o ile nie będę narażać moich płuc na zbyt dużo mokrego i parnego powietrza i duże zmiany ciśnienia nic mi nie będzie.

To dobrze - powiedział Sawyer - od teraz będę musiał zacząć dbać o Ciebie bo jeszcze mi sie rozchorujesz i co ja wtedy zrobię? - powiedział miłym głosem Sawyer po czym ułożył się na łóżku wygodnie i jego powieki stawały się coraz cięższe...

Jane położyła się obok, z przeciwnej strony niż nastawiony już bark Sawyera. Była wykończona jak po każdym takim ataku. Przytuliła się do ukochanego, a jedną rękę położyła na jego nagim torsie tuż nad miejscem gdzie biło jego serce.

-Kocham Cię do szaleństwa. -powiedziała sennym głosem.

Sawyer mocno przytulił jedną ręką Jane - Ja Ciebie Też Kocham - po czym zasnął u boku swojej ukochanej

Jane jak przez mgłę usłyszała te cudowne słowa i zapadła w głęboki sen pełna szczęścia.

Sawyer obudził się rano. Zobaczył jak obok niego leże jego wybranka. Zobaczył jak pięknie śpi. Postanowił nie wstawiać bo nie chciał obudzić Jane.

Jane zmieniła nieco pozycję wtulając się w ciało ukochanego i dalej słodko spała.

Sawyer delikatnie przytulił Jane i leżał z nią na łóżku. Myślał o niej...o wczorajszym dniu...chciał mocniej przytulić Jane jednak boląca ręka mu na to nie pozwalała.

Jane powoli opuszczała krainę Morfeusza. Czuła obok siebie mocne i ciepłe ciało. Powoli otwarła oczy i zamruczała sennie

Sawyer po raz pierwszy w swoim życiu przeżył tak miłą noc. Teraz patrzy jak Jane słodko się budzi...i te odgłosy które wydawała z siebie Jane było po prostu przepiękne. Domyślał się że jest jej dobrze.

Jane lekko przymkniętymi i jeszcze sennymi oczami spojrzała na Sawyera.
-Witaj nieznajomy. -wymruczała sennym jeszcze głosem. [to tekst z Mr. & Mrs. Smith tak BTW]

Sawyer uśmiechnął się do Jane i powiedział - dzień dobry pani - po czym pocałował ją i powiedział - skarbie nie chcę cię zostawiać ale muszę iść za potrzebą do ubikacji - powiedział żartobliwie

-Ja nie zamierzam stąd nigdzie uciekać. -przeciągnęła się lekko.

Sawyer wyszedł do ubikacji i zobaczył wiele wody na płytkach która została po wczorajszej parze. Sawyer bardzo ostrożnie wszedł do ubikacji i załatwił potrzebę wychodząc poślizgnął się i upadł na pośladki Razz

zaczął się jednak śmiać po czym wstał i poszedł z powrotem do Jane.

-Co cię tak rozbawiło? -zapytała Jane nadal lekko sennym głosem