Obozowisko na południowej plaży [od 9 dnia]

-Wierzysz w magię? Ale taką prawdziwą, a nie te magiczne sztuczki pokazywane na jarmarkach.

-Tak. Dziś się dowiedziałem...albo inaczej...magia raczej nie ale cuda tak a dlaczego pytasz?

-Najpierw obiecaj mi, że nie przerwiesz mi aż skończę i nie będziesz się śmiał. -głos Jane jest poważny i słychać w nim nutkę niepokoju.

No dobrze - będzie to dziś 3 rzecz która mnie zainteresuje...kurde co to TVN? w myślach zażartował Sawyer

-Kiedy wyszedłeś z namiotu byłam tak zmęczona, że zasnęłam. Potem miałam taki dziwny sen

Cytat:

Najpierw widziała tylko ciemność. Potem pojawiło się światło. Zbliżało się do niej bardzo szybko, aż w końcu ją oślepiło. Gdy już mogła widzieć zobaczyła, że stoi przed indiańskim szałasem. Rozejrzała sie wokół, ale na pustkowiu były tylko ona i ten szałas. Idąc wyczuwała stopami każdy kamyk. Zaintrygowana spojrzała w dół i zobaczyła, że ma na sobie tradycyjne ubranie rdzennych Amerykanów. Weszła do szałasu.

W środku przy niedużym ognisku rozpraszającym mrok siedziała bardzo stara kobieta. Jej twarz była poorana zmarszczkami, a długie włosy były całkowicie białe.
-Usiądź tu koło mnie, dziecko. -odezwała się.
Jane podeszła i usiadła.
-Kim jesteś?
-Jesteś moją pra- pra- pra- prawnuczką. Wezwałaś mnie.
-Ja ciebie? To niemożliwe.
-Twoje serce zna starą magię, której głowa już nie pamięta. Ale najpotężniejsza magia to miłość. A ty kochasz tego młodego człowieka całym swoim sercem. A i on cię kocha tak bardzo, że oddałby za ciebie życie.
-Ale po co cię wezwałam?
-Bo cierpisz, kochanie. A ja wiem jak ten ból uśmierzyć. -kobieta podała jej mały woreczek. -Włóż te zioła do naczynia i spal je. Wdychaj dym. On naprawi to co zostało zniszczone.
-Przecież to sen. Ja śpię.
-Jesteś z plemienia Apaczów. Tu nie ma miejsca na złudę. Teraz musisz już iść.
-Mam cię zostawić tu samą? Na tym pustkowiu?
-Dam sobie radę. Jeszcze na pewno się zobaczymy. Bądź szczęśliwa.

Potem się obudziłam i trzymałam ten woreczek w ręce. -wyjęła z kieszeni pusty woreczek i pokazała go Sawyerowi.

Sawyer usiadł na pisaku i spytał - a nie...kurde no dziwna sprawa...no dobra ale co zrobiłaś z zawartością? kurde kim ona jest no wiesz jak dla mnie to strasznie dziwna sprawa.

-To co ona kazała mi zrobić. -Jane zauważyła w oczach Sawyera, że nie bardzo jej wierzy, zresztą nie liczyła na to zbytnio. -To mi pomogło. Moimi przodkami byli Apacze, tak mówi o sobie Chayenne, moja... matka -w końcu to powiedziała. -Opowiadała mi, że wieki temu szamani byli potężnymi magami wzywającymi straszliwe duchy spoza Wielkiej Bramy czy czegoś w tym stylu. Nie potrafię wyjaśnić jak to się stało, że sen przenikł do realnego świata, ale wiem, że ten sen był najbardziej realny ze wszystkich jakie dotychczas miałam.

Sawyer spojrzał na Jane. Chciał jej uwierzyć ale nie potrafił. Jednak starał się uwierzyć w to co trzymała w ręce. - Widzisz...ja nie wiem co o tym sądzić...wierzę w Boga że on czasem robi takie rzecz...ale szamani...no nie wiem - powiedział Sawyer po czym uśmiechnął się do Jane

-W sierocińcu ochrzczono mnie, potem posyłano co niedzielę do kościoła, ale tak naprawdę to nigdy nie rozumiałam chrześcijaństwa, całej tej idei. Gdy poznałam Logana i jego... naszą -poprawiła się zaraz -rodzinę zrozumiałam, że moje indiańskie korzenie nie pozwalały mi w to wierzyć. Tak więc jestem poganką, niewierną jak to się teraz mówi. -roześmiała się. -W każdym razie te zioła mi pomogły. Nie wiem jak, ale mi pomogły. -chwyciła Sawyera za rękę i wtedy zauważyła zadrapania. -Szukałeś jeżyn?

Nikogo się nie zmusi do wiary i każdy wierzy w co chce - Sawyer usłyszał pytanie jednak nie chciał się przyznać jednak przypomniał sobie że powinni być ze sobą szczerzy -tak szukałem...ale nie jeżyn...szukałem Vin-a

-Znalazłeś go?

Tak siedzi o tam - pokazał na drzewo pod którym siedział Vin - chyba byłem dla niego wtedy za ostry...on nie jest jednym z tamtych...

-Ja chyba też przesadziłam. Musiałam któregoś z was unieszkodliwić. Wolałam jego, bo ty mi jesteś potrzebny cały. -puściła do Sawyera oczko. -Przeproszę go przy którejś okazji.

Chyba nie musisz..ale on na pewno będzie chciał z nami pogadać...dobra ja idę trochę odpocząć położe się w namiocie pa kochanie - dał jej całusa po czym poszedł...

Jane gapiła się na odchodzącego Sawyera, no właściwie to gapiła się na jego tyłek Razz

Wspomnienie Sawyera o Vinie przypomniało jej o jej broni. Pomacała się po plecach, ale jej tam nie znalazła. Na piasku gdzie straciła przytomność też go nie było.

-Więc gdzie? -powiedziała do siebie.

Jane była zdenerwowana. Zagląda do namiot szpitalnego, ale tam nie ma jej broni.

-Cholera! -zaklęła stojąc przed namiotem.

Ruszyła przed siebie nie patrząc gdzie idzie i nagle na kogoś wpadła i upadła na piasek.

Gość

Jack wpadł na Jane... - hej... nic Ci nie jest?? - zapytal

Jane szybko się poderwała Znów jestem w formie pomyślała zadowolona.

-Tak, nic mi nie jest. Przepraszam, że na ciebie wpadłam. Powinnam patrzeć gdzie idę.

Gość

- Nie... nic sie nie stalo... - usmiechnal sie

-Mam pytanie. Widziałeś mój pistolet?

Gość

- Jasne... mam go przy sobie... - wyjal go i podal Jane - mialem Ci go wlasnie oddac

-Dzięki. -odebrała od Jacka broń z wyraźnie widoczną ulgą i schowała za pasek spodni na plecach zasłaniając go koszulką.

Vin spojrzał na Jane która chowa broń za paskie. teraz to dopiero będzie przesrane pewnie będzie mnie chciała zabić pomyślał po czym nie wiedział co zrobić.

Jane kątem oka zauważyła, że Vin się na nią gapi