Obozowisko na południowej plaży [od 9 dnia]

Shannon przestraszyla sie. Patrzy zaplakana na jakas dziewczyne, lezaca daleko niej. Wstaje i podchodzi do niej powoli. Byla bardzo zabrudzona.. pewnie tez zgubila sie w dzungli.. biedna - pomyslala zrozpaczona.

Novalis oddychała coraz ciężej i trudniej. Widzi, ze blondynka do niej podchodzi - Prosze - zaczyna płakać i się dusić - Nie zabijajcie mnie... proszę!! - krzyczała i starała się od niej odczołgać jak najdalej

Shannon zobaczyla ze na jej dloniach nadal jest krew kobiety. - to nie ja ja zabilam - zaczela szeptac.. poczym szept przemienil sie w krzyk - to nie ja ja zabilam!! -

Novalis dopiero teraz zobaczyła krew. Ale nadal grała. Grała niemal perfekcyjnie. Ta śliczna brunetka potrafiła przede wszystkim udawać i manipulować. Teraz się dusiła. Atak nie pozwalał jej złapać tchu. Płakała, dusiła się i wyglądało na to, że bez niczyjej pomocy zaraz umrze...

Jane usłyszała krzyk Shannon. Wcisnęła woreczek głęboko do kieszeni i na tyle szybko na ile mogła podeszła do niej.

-Shannon, co się dzieje? -zapytała chwytając ją za ramiona. -Uspokój się. -zauważyła krew na jej rękach. Rozejrzała się i ujrzała dziwną nieznajomą leżącą na piasku, który przy jej głowie był nasiąknięty krwią. Opadła przy niej na kolana i dotknęła szyi. Kobieta nie żyła. Kątem oka zauważyła przerażoną nastolatkę duszącą się i płaczącą.

Zostawiła martwą kobietę i podeszła do dziewczyny.

-Przestań płakać! -rozkazała pomagając jej ułożyć się na boku. -Oddychaj powoli i głęboko i uspokój się. Masz astmę? -zapytała ją.

- T-t-t-to p-p-przez - Novi przestała płakać i starała się uspokoić - To przez tą jędze z dżungli! - krzyknęła w końcu. Chwilę odpoczęła i szybko przemyślała sprawę - Proszę was.. nie zabijajcie mnie... nie teraz - Była zrozpaczona i przerażona

-Hej, uspokój się. Nic ci nie zrobimy. Jesteśmy rozbitkami z lotu OA 815 i koczujemy tutaj od dwóch tygodni. Nikt cię tu nie skrzywdzi. -głos Jane był łagodny i uspokajający, aczkolwiek była ostrożna. Wyspowe przeżycia nauczyły ją nie ufać nieznajomym.

Novalis rozpłakała się - Ta kobieta w dżungli.. ona mnie więziła... a potem przyszli inni ludzie i ten mężczyzna powiedział, że mam iść z nimi... uciekłam im... uciekłam im - powtarzała przez łzy

-Danielle? -Jane była zaskoczona i pomogła dziewczynie usiąść. Z kieszeni wyjęła chusteczkę i jej podała.

Novalis otarła łzy - Dziękuje - uspokoiła się trochę, ale cała się trzęsła - Nie wiem jak się nazywała... ciągle powtarzała, że Alex, znajdzie Alex... Była straszna... miała kusze i broń... dużo broni... trzymała mnie w jakimś dole... tam było strasznie - znów sie rozpłakała. Mała, biedna, zagubiona dziewczynka. Wzruszające...

-To na pewno Danielle. Alex jest jej córką. Tamci ją porwali matce gdy była malutka. Dannie pewnie pomyślała, że jesteś jedną z nich. Czemu się nie dziwię widząc jak wyglądasz.

- Jakich nich? Kto porwał? - Novi była coraz bardziej przerażona i znów się rozpłakała. Popatrzyła na Shannon i dodatkowo się wystraszyła - Był tam też taki mężczyzna... - Patrzyła jej w oczy - To było straszne - Znów spojrzała na Jane - Powiedziała mi, że mnie zabije... i jakiegoś Bena... - płakała coraz bardziej

-No, na Bena jest cięta, nie ma co. -mruknęła Jane, nieco już poirytowana przedłużającym się płaczem. -Uspokój się w końcu! Z nami ci nic nie grozi.

Novi się uspokoiła - Nie krzycz na mnie - powiedziała z wyrzutem - Po prostu się jej boje... - dodała patrząc na nią w taki specyficzny sposób, pełen strachu, wyrzutów i bezradności. Była tylko małą, zagubioną, wystraszoną dziewczynką...

-Dannie jest w porządku jak na 16 lat spędzone samotnie na wyspie i bez córki. Skończ mazać się, bo jak będziesz słaba to tu nie przetrwasz, a na ratowników nie ma co liczyć. -Jane walnęła prosto z mostu jak to ona.

Niech nie myśli, że jest tu na jakiś wakacjach. Musi być świadoma co jej tu grozi

-Jak masz na imię?

- Adrienne - Powiedziała bez wahania. W końcu to jej prawdziwe imię - Jestem tu od miesiąca... Krótko po tym, jak rozbiła się nasza łódź porwała mnie ta... kobieta i nie widziałam nikogo z mojej ekipy - podciągnęła kolana pod brodę i schowała twarz w dłoniach - A jak ona ich zabiła - powiedziała zrozpaczona - Tam był mój chłopak...

-Na pewno gdzieś są. Dannie jest cięta tylko na Bena. Najwyżej gdzieś zamknęła twojego chłopaka. -Skończ z tą rozpaczą. Wszystko będzie dobrze.

Jane zaczęło się wydawać, że ta rozwlekająca się rozpacz jest nieco zbyt teatralna i melodramatyczna, ale zachowała to dla siebie i nie dała po sobie niczego poznać.

- Już wam nie przeszkadzam - Novalis wyczuła, że Jane jest jakby mniej miła. Lepiej się ulotnić - Dzięki za pomoc i wogóle... - Wstała, zakręciło jej się z głowie i znów upadła - Zaraz poczuje się lepiej. Musze ich znaleźć... Po prostu muszę - Wstała i chwiejnym krokiem poszła wzdłuż plaży. Zdziwiła ją dziwna reakcja blondynki na słowo 'Ben'. Nieważne czy powiedziała je Jane, czy Novi. Czyżby Shannon zdążyła już go poznać?

Jane wstała i dogoniła Adrienne.

-Czekaj! Zwariowałaś? Chcesz tam iść sama i to w takim stanie? -Jane nie mogła uwierzyć w to co chce zrobić ta dziewczyna.

- Widzisz to? - pokazała jej jakąś świeżą bliznę - To wczorajsza rana postrzałowa. Na tej wyspie wszystko leczy się wiele szybciej - powiedziała i potem spojrzała w jej oczy. Były zimne. Niemal bez wyrazu. Jakby bez uczuć - Tam jest mój chłopak. Nie pozwole go skrzywdzić! Byłaś kiedyś zakochana tak, ze oddałabyś za kogoś życie? - syknęła niemal przez zaciśnięte zęby, sprawnie ukrywając swój europejski akcent - Nie mów mi proszę, czego nie mogę robić - powoli i wytrwale szła dalej. Byle jak najszybciej. Byle jak najdalej...

Jane wróciła do Shannon, pomogła jej umyć ręce i posadziła przed namiotem szpitalnym. Sama zawinęła ciało nieznajomej w znaleziony brezent.

Zrospaczony Charlie przeszedł bez słowa obok rozbitków, siadając na rozgrzanym piasku i zaczął wpatrywać się w stronę morza.

Shannon zrozpaczona siedzi przed namiotem.

Nagle wstaje i idzie w kierunku dzungli. Staje przed granica, rozglada sie. Gdy widzi ze nikt na nia nie zwraca uwagi, wchodzi wglab niej.

//drzewka owocowe//

Sawyer stoi przy drzewie do którego przywiązany był Vin. Spogląda na ślady które zostawił na piasku po czym zaczyna się rozglądać czy nikt nie zwraca na niego uwagi. Po chwili znika w dżungli.

//dżungla