Stacja 'Laska' [od 9 dnia]

- To nie jest twoja prywatna sprawa. Uwierz mi, gdybym miał mówić i to tylko, byś wiedziała. Mówię ci to dlatego, bo to nie jest tylko twoja sprawa. Gdy wszystko zaczyna się układać odzywają się sprawy z przeszłości... - Mówił spokojnie. Nic dosłownie. Tylko jakieś małe, śladowe insynuacje... Prawie niewyczuwalne. Musi oswoić ją z prawdą. On wiedział, że za prawdę trzeba brać odpowiedzialność

Shannon byla zdenerwowana - ale Ben w co Ty sie bawisz, jestes jakims przedstawicielem prawdy? to zadzwon do mojej macochy i powiedz jej ze to ja zbilam jej drogocenna waze a nie sluzaca - Shannon tracila cierpliwosc - i masz racje ze to juz nie jest moja prywatna sprawa skoro wy wszyscy czytacie sobie o naszym zyciu.. i to bezkarnie - oburzyla sie

- Shannon, spokojnie. Wiem wszystko o tobie. Ale to nie jest bezkarne. Mam do tego prawo - Powiedział, a widząc jej rozwścieczoną minę powiedział - Mam do tego prawo, bo to ja jestem twoim ojcem

Shannon slyszac slowa Bena robi coraz wieksze oczy - co Ty mowisz... - szepcze, bo trudno jej wydusic z siebie jakis glos - jak to moim ojcem? - nie wiedziala co ma ze soba zrobic... wstala i za chwile usiadla.. -

Shannon widzac ze i Ben jak narazie nie wie jak ma to jej wszystko konkretniej wytlumaczyc nagle wstaje i wychodzi z bunkra trzaskakajac drzwiami.

//ciemne terytorium//

Ben patrzy oniemiały na Shannon. Po prostu powiedział jej prawde... Wrócił do swoich badań

Novalis weszła do Bunkra i pokierowała się do pokoju Bena.
- Co mam zrobić, szefie? - Zapytała tak, by on się nie odwracał (udała głos Vanessy). Ben coś odburknął, a ona podeszła do niego od tyłu i zasłoniła mu oczy
- Jeśli zgadniesz kim jestem, to uzupełnie za ciebie ten druczek - Uśmiechnęła się

- Juliet, kochanie to? - Ben zdjął jej dłonie z oczu i odwrócił się. Myślał, że zobaczył ducha, ale to było zbyt realne - No... no... novi? - wyjąkał

- No no no no tak - Uśmiechneła się i rzuciła mu się na szyje - Ben... myślałeś, że już cię nigdy nie odwiedze? Że nigdy nie wrócę? - Rozpałakała się, ale to były łzy szczęścia. Po długim powitaniu Ben nakazał Novi wracać do wioski i się wyspać... Przekonał ją z trudem. Novi poszła do wioski

Novalis wbiegła do laski
- Ben poznałam Jane. Jest całkiem miła, ale się wydałam. Chyba chlapnęłam niepotrzebnie coś o chłopaku - powiedziała na jednym wydechu i usiadła na biurku Bena - Dlaczego ta blondie tak alergicznie reagowała na twoje imię?

- Ben wstał i stanął obok, opierając się o ścianę - Chcesz mi powiedzieć, że wstałaś z łóżka i poszłaś do Jane Weller o której nie mamy wszystkich informacji i rozmawiałaś z nią? - powiedział wprost. Ciekawe gdzie jest Medi...

- Chce powiedzieć, że udawałam porwaną przez Danielle, małą dziewczynke, ktróa ma atak duszności i tęskni za swoim chłopakiem - Powiedziała, przewracając oczami - Co tu się stało jak mnie nie było? - Zapytała, siadajac na jego krześle

- Niewiele - Ben opowiedział jej o wszystkim. Łącznie z sytuacją o Shannon, ale zaznaczył, że to tajemnica. Pokazał jej nawet te akta - To tyle. Ach, i Alec widziała Danielle, ale chyba się nie polubiły - uśmiechnął się złośliwie

Novalis wybiegła z Laski. Musi pogadać z Shannon... musi...

Ben krótko po odebraniu wiadomości od Novalis wybiegł z Laski

Goodwin przez kilkanaście ostatnich dni był bardzo skupiony na pracy. Budził się rano, pracował i szedł spać, w międzyczasie coś jadł. Postanowił wrócić do wioski, aby odpocząć.

Niezbadana część wyspy

Ben i Juliet weszli do 'Laski'
- Hej! Są dobre wieści - Zawołał Ben do jakiegoś pokoju. Po chwili około pięciu osób stało obok Bena i Juliet. Ben wszedł do jakiegoś pokoju i rzucił wyniki od niechcenia na stół

Juliet stoi obok Bena i z usmiechem przyglada sie jak inni, jeden po drugim przekazuja sobie badania i patrza sie z podziwiem i radoscia na Juliet, wiec postanawia cos powiedziec - wiem wiem... ja tez jestem zaskoczona ale udalo sie.. dzieki Claire bedziemy wiedziec jak pomoc tym kobieta - usmieca sie i patrzy na Bena, zeby teraz on cos powiedzial

- Musimy to jeszcze szczegółowo przebadać, ale już można powiedzieć, że sie udało... skoro ocalimy choć jedno dziecko... - powiedział Ben. Ekipa pospiesznie rozeszła się do badań, a Ben objął Juliet - Moja ty bohaterko - pocałował ją

Juliet sie rozesmiala - jestem tu od 3 lat... i pierwszy raz cokolwiek mi sie udalo - nadal nie mogla uwierzyc ze sie udalo.

- Od trzech lat pracowałaś na ten sukces i ci się udało - potarł nosem jej nos - Wiesz, że nie jesteś tu bez powodu... Jesteś najlepsza na świecie w tym co robisz i nam to udowodniłaś

- wiem.. - usmiechnela sie - teraz juz wiem - spojrzala przebiegle w kierunku teczki z badaniami. Po chwili zwraca sie do jednej z osoby ktore opiekuja sie Claire - jakby rodzila to koniecznie sie ze mna skontaktujcie, o kazdej porze dnia i nocy -

Kiedy ta osoba odeszła, Ben podszedł do Juliet i szepnął jej do ucha - Prawie o każdej... - chwycił ją za ręce i podszedł z nią na jakiś fotel - Uda się, zobaczysz - Pocałował ją namiętnie

- Ben.. opanuj sie jestesmy w pracy - szepcze mu i chichocze, dawno nie czula sie tak wyluzowana

- Przy tobie nie mogę się opanować - uśmiechnął się - Praca, pracą, a miłość, miłością - pocałował ją - A i tak nie jesteśmy na razie potrzebni...