Stacja 'Laska' [od 9 dnia]

Jack milczał. Popatrzył się tylko na kobietę swoim zimnym, przeszywającym wzrokiem.

-Nie imponuje mi Twój wzrok. Nic nie poradzę na to, że MUSISZ być grzeczny.

Jack wciąż na nią patrzył, nie dając się sprowokować.

Usiadła naprzeciwko niego i zaczęła wpatrywać się swoimi pięknymi brązowymi oczami w jego oczy. Nie wiem w co grasz Panie Bauer... Ale długo nie dasz tak rady...

Jack popatrzył się na kajdanki i szarpnął mocno. Nic się nie stało
Myślisz, że co ze mną zrobisz? Zabijesz? Proszę bardzo, nie mam NIC do stracenia

-Nie uda Ci się ich rozerwać...Tylko pokaleczysz sobie ręce. Wypuszczę Cię. Obiecuję... ale na razie nie mogę.-powiedziała kiedy odezwała się krótkofalówka, którą przezorny Tom dał jej na wypadek gdyby nie radził sobie z Sethem.
-Aidaa...on płacze... Co ja mam zrobić?-zapytał męski głos. Kobieta uśmiechnęła się i odpowiedziała.
-Po prostu go nakarm.-powiedziała-Butelkę z jedzeniem Ci zostawiłam.
-Eee....ehh Dobra. -krótkofalówka zamilkła.

-Więc o czym to ja mówiłam???...

- A co? Już zapomniałaś- rzucił szorstko- Masz dziecko?

Na pierwsze pytanie tylko się uśmiechnęła.
-Mam małego synka...-odpowiedziała- gdybyś nie przystawił mi pistoletu do głowy... pewnie bym go kąpała. A tak... Ehh-dokończyła i westchnęła.

- Przykro mi- powiedział chłodno- Szkoda by było pozbawiać go mamusi co?

-Gdybyś mnie zabił, on dorósłby, odnalazłby Cię jako starego faceta z ułożonym życiem... I kiedy piłbyś sobie herbatkę na tarasie swojego domku i bujał się na fotelu dopadłby Cię i z przyjemnością wpakował kulkę w łeb... Tak jak Ty przed laty jego matce...

Jack po raz kolejny spojrzał na nią z pogardą.
Kobieto... Bzdury wygadujesz...
- O ile w ogóle dożyję podeszłego wieku.

-A czemu miałbyś nie dożyć?-zapytała z ciekawością.

Przez chwilę panowała cisza, potem Jack powoli powiedział
- Pracując w moim zawodzie jesteś narażony na niebezpieczeństwo dużego stopnia. Już parę razy śmierć prawie mnie dopadła...

-Nie Ciebie jednego... Ale jeśli zgadzasz się tam pracować to zgadzasz się przyjąć te ryzyko, które się z tym wiąże. Takie życie...-powiedziała wzdychając i opadając na krzesło.
-Ile Ty właściwie masz lat?-zapytała.

- Jakie to ma znaczenie ile mam lat?- zapytał chłodno.- Wiedziałem od początku o ryzyku i sam się go podjąłem

-Nie wątpie. Zapytałam z ciekawości, bo masz dorosłą córkę a nie wyglądasz na 50-letniego faceta.-kiedy mówiła Shawn przyniósł kanapki i wodę dla Jack'a. Po czym wyszedł.
-Jak widzisz... Chociaż Cię przetrzymujemy nie jesteśmy potworami. Jeśli zgłodniejesz proszę bardzo...-powiedziała stawiając talerz i butelkę na stole.

- Dziękuję, ale chyba nie skorzystam- Wiedział, że to nie chodzi o kanapki... Chodzi o to co te kanapki reprezentują.- Jestem starszy niż Ci się wydaje...

-W takim razie możesz bohatersko umrzeć z głodu. Ach... Jack Ty chyba masz moją bransoletkę prawda? Mógłbyś mi powiedzieć w której kieszeni jest.. bo nie chcę żebyś uznał że grzebanie Ci po kieszeniach sprawia mi przyjemność-powiedziała z uśmiechem w stylu ;]

Jack tylko się uśmiechnął
- Myślisz, że nadal ją mam? Wyrzuciłem ją po drodze tu udając oszołomionego. Możesz grzebać ile chcesz po kieszeniach, ale nic ci to nie da.

Aida podeszła do Jack'a i delikatnie wsunęła dłoń w kieszeń jego spodni. Zarówno ta jak i kieszeń znajdująca się obok były puste.
-Nie wydawało mi się żebyś udawał-powiedziała z uśmiechem.

Jack spojrzał na nią wychylając głowę do góry.
- A jednak się myliłaś- powiedział opuszczając głowę z powrotem i uśmiechając się.

-Widzę, że potrafisz się uśmiechać...-powiedziała a potem dodała:
-Ja nigdy nie powiedziałam, że jestem nieomylna...-Po co ona dyskutowała z tym facetem... Przecież równie dobrze mogła go zostawić i iść do domu. Ale on ją zaintrygował. Swoją niedostępnością, zawziętością... Uśmiechnęła się.

- Uważasz to za komplement? Nie chcesz znaleźć swojej bransoletki? Bo tak się dobrze składa, że wiem gdzie ją upuściłem.

-Więc myślę, że powiesz mi gdzie ją upuściłeś...-powiedziała siadając na przeciwko niego.

- Tak myślisz? Mogę cię do niej zaprowadzić.