Szpital polowy [od 29 dnia]

Sawyer wszedl do namiotu i polozyl sie na jakims kocu. Spojrzal dookola siebie i zasnąl po chwili

(niestety z powodu zlego stanu mojego komputera nie wiem kiedy bede albo za 2 dni albo 2 tygodnie wiec na razie usypiam Sawcia Sad

przepraszam Jane ale no kurde nad tym nie dalem rady zapanować)

Sawyer obudził się. Poczuł się znacznie lepiej. Rozglądnął się dookoła siebie i zauważył że nikogo przy nim nie ma...że jest sam...w namiocie. Dotknął delikatnie swojego bandaża który był zaciśnięty na klatce piersiowej. - póki jest dobrze to niech tak zostanie - mruknął pod nosem wychodząc z namiotu

//obóz

Jane wciągnęła Sawyera do namiotu.

-Siadaj.

Zdjęła plecak i kabury, które wcisnęła do plecaka.

Znowu to zaczynamy - powiedział trochę smutny - przecież mi nic nie jest - posłał wzrok z piasek

-Przestań, dobrze? -Jane zdjęła opatrunki i zaskoczona patrzyła na już częściowo zabliźnione rany. -Popatrz...

No widzę i - nagle trochę oniemiał - no widzisz...jednak nie jestem takim ciamajdą - uśmiechnął się - dlaczego Ty tylko nie szanujesz tego co ja mówię - westchnął pod nosem

-Ale przecież... -Jane zabrakło słów. -... kiedy Jack cię zszywał...

Sawyer nie potrafił spojrzeć na Jane - zdjąłem szwy - powiedział - i dałem sobie radę bez niego i - zamilkł

-Widzę... ale to niemożliwe by rany tak szybko się zabliźniały... -przemyła ślady po pazurach niedźwiedzia i założyła czysty opatrunek.

Widzisz dałem sobie radę - spojrzał na nią niepewnie - Kocham Cię ale - mówił trochę niepewnie - nie możesz zawsze się o mnie troszczyć przecież ja też mam ręce -spojrzał niewinnymi oczami na Jane

-Przepraszam, chyba przesadziłam. -Jane zaczęła sprzątać po zmianie opatrunków.

Sawyer pomógł sprzątać Jane gdy nagle poczuł ból w klatce. Usiadł i nie chciał tego dać po sobie poznać. - brakowało mi Ciebie - powiedział

-Mnie Ciebie też. -popatrzyła na Sawyera niepewnie. Nie miała pojęcia co zrobić. Pierwszy raz w zyciu.

Sawyer rozłożył radośnie ręce - to chodź do mnie - powiedział patrząc jej w oczy

Jane wtuliła się w Sawyera. Teraz już wiedziała czego jej brakowało ostatnio. Brakowało jej JEGO.

-Kocham Cię. -powiedziała. Czuła się tak bezpiecznie i dobrze w jego ramionach, że mogłaby zostać na wieki.

Ja Ciebie też - upadł z nią na piasek mocno wtulony w nią - czemu byłem taki głupi - wypomniał sobie - dopiero gdy mi Ciebie zabrakło zrozumiałem jak wiele dla mnie znaczysz - powiedział czule

-Ty też dla mnie wiele znaczysz. A co właściwie robiłeś tam w dżungli?

Szukałem Cię bo - wyciągnął z kieszenie kartkę którą dał mu Desmond - nie mogłem tak po prostu usiedzieć na dupie - powiedział patrząc jej w oczy

Jane zauważyła kartkę.

-Miał Ci ją dać gdybym nie wróciła w ciągu doby. On chyba naprawdę zwariował przez ten bunkier.

Bałem się - powiedział patrząc jej w oczy - nie mogłem czekać bezczynnie - przytulił się do niej

-Wieczny Bohater. -powiedziała z czułością, wtulając się w ukochanego.

Szukałem Księżniczki - powiedział odsuwając się od niej i patrząc w oczy. Zaczął powoli przysuwać swoje usta do jej

Jane zrobiła ruch głową i jej usta przywarły do ust Sawyera.

Sawyer zaczął ją bardzo powoli i delikatnie całować a jego ręce powędrowały na plecy ukochanej. Jego ręce zaczęły masować plecy Jane

Jane wtuliła się całym ciałem w Sawyera odpowiadając na jego pocałunki namiętnie.