Obozowisko na południowej plaży [od 15/16 dnia]

Jackowi zaczęło się kręcić w głowie, więc przestał pić i ruszył do swojego namiotu.

Kiedy Emily się obudziła postanowiła znów przejść się wzdłuż oceanu.. Zobaczyła siedzącego Jacka pijącego z piersiówki... szła sobie powoli i myślała co się stało że jest taki załamany, ale postanowiła nie wtrącać się nie swoje sprawy..

Znalazła sobie miejsce i usiadła i zaczęła rozmyślać.

Emily wstała i powoli zaczęła iść wzdłuż plaży...

Jack wyszedł z namiotu i znów siadł na piasku. Było mu niedobrze i czuł się podle..

Emily zauważyła Jack siedzącego samotnie na plaży postanowiła się do niego dosiąść. - Hej, można ? - zapytała.

- Siadaj- powiedział słabo

- Jack, co ci jest ?? Chodzisz taki smutny - spytała z troską w głosie.

- Chodzi o Shannon. Pokłuciliśmy się... trochę- zaczynało mu się robić niedobrze.

- Ej, Jack czy ty jesteś pijany ? Nasz jedyny lekarz nie może być pijany, ty jesteś naszym przywódcą dajesz nam przykład - powiedziała - a z Shannon zobaczysz , wszystko się ułoży - uśmiechnęła się.

- Pijany? Zawołaj mojego ojca i jeżeli będzie bardziej pijany ode mnie to możesz mnie nawet zabić... Przywódcą? Ha nie wiem czego... każdy żyje własnym życiem...

- Jack, twojego ojca? Co ty opowiadasz?? - powiedziała trochę przestraszona Emily

- No po prostu go zawołaj i zobacz czy jest bardziej pijany!- powiedział lekko zdenerwowany.

- Dobra, jak chcesz na mnie krzyczeć to ja już pójdę - wstała , wzięła kule i poszła w drugą stronę.

Jack czuł się podle, nagle podniosły mu się wszystkie wnętrzności i zwymiotował.

Emily obejrzała się i zobaczyła , że Jack wymiotuje. Zrobiło jej się go żal ale nie wiedziała czy się do niego wrócić.

Emily podeszła do Jacka - Jack może powinieneś odpocząć? - spytała go.

Jack powoli zaczynał trzeźwieć.
- Może i masz rację. Przepraszam, Emily...

- No ok, już w porządku - powiedziała i przekonująco się do niego uśmiechnęła - Jack naprawdę uważam że powinieneś się położyć.

Jack powoli wstał
- Dam sobię...
Jednak po chwili upadł na kolana...

- Tak tak, dasz sobie radę - uśmiechnęła się - Masz jedną "kulę" - podała mu jedną z gałęzi

Jack spojrzał jej w oczy
- Dziękuję, ale tobie chyba się bardziej przydadzą.
Wstał i ruszył przed siebie nieco pewniej.

- Jakoś sobie poradze, a teraz na przód - powiedziała i zaczęli iść.

Jack wziął od niej jeden kijek, który sam wcześniej wystrugał i ruszył nadal lekko zamroczony

- Jack, ile ty dzisiaj wypiłeś - zapytała.