Obozowisko na południowej plaży [od 15/16 dnia]

Sawyer uśmiechnął się i spojrzał głęboko w oczy Jane - na razie siedzimy tutaj i czekamy na to aż ktoś nas stąd wyciągnie...coś mi sie wydaje że to nigdy nie nastąpi a szefowa nawet palcem nie kiwa - dodał trochę oburzony

Claire kladzie sie kolo Charliego - otworz oczy.. - szepcze. Gdy Charlie otwiera, patrzy mu w oczy i sie go pyta - czy jak ja bym byla w takiej sytuacji to bys tego dla mnie nie zrobil? nie opiekowal bys sie mna? i czy bym byla dla Ciebie ciezarem? -

-Oni nas nie znajdą. -powiedziała cicho.

Charlie pomyślał chwilkę
-no wiesz...ale to byłaby całkiem inna sytuacja zresztą ja...- zawahał się nie dokańczając właściwej wersji - ja jestem facetem powinienem sobie jakoś radzić - improwizował

Trzeba być dobrej myśli - objął ją lekko - zobaczysz wszystko sie jakoś ułoży - dodał po chwili

- to nie jest zadna inna sytuacja, bo mi rowniez bardzo zalezy na Tobie - kroi nastepny kawalek mango i podaje Charliemu - a ja jestem za rownouprawnieniem kobiet - usmiechnela sie slodko

Jane oparła głowę na ramieniu Sawyera.

-Gdy Ty to mówisz wierzę, że tak będzie. -powiedziała lekko się uśmiechając.

Gdy ja to mówię to mało kto by mi uwierzył - poprawił Jane lekko się uśmiechając - no zobaczymy jak będzie..na razie jest ranek i tyle wiem....królowa nie dała jeszcze żadnych rozkazów - spojrzał na namiot gdzie leży Shannon

Charlie uśmiecha się słodko i przełyka kolejny kwałek mango.
-no ale przecież...każdy zrobiłby to samo tyle pewnie że lepiej niż ja - powiedział robiąc zamyśloną minę

- ale mnie nie interesuje czy lepiej czy gorzej, bo mnie interesujesz Ty - usmiechnela sie i podala nastepny kawalek mango.

Charlie ugryzł kolejny kawałek mango
-tak że to ja ty leże a nie ktoś inny - wyrzucał sobie w myślach
-dziękuje że znajdujesz dla mnie czas...wiele to dla mnie znaczy - powiedział patrząc na nią

- tak? - spojrzala na niego z zaciekawieniem - wiele to znaczy co? - usmiecha sie slodko

-no że jesteś tu przy mnie...że jednak nie zostawiłaś mnie samego po tym wszystkim - wyjaśnił Claire
-jest jeszcze trochę innych powodów ale może o nich lepiej byś nie wiedziała - pomyślał

- Ty tez byles przy mnie.. i przy porodzie, to bylo rowniez dla mnie wazne - zobaczyla ze Charlie troche sie zamyslil - a o czym tak myslisz? - zapytala zaciekawiona

-no ale poród i wtedy ciąża..każdy by się tak zachował a że byłem jednym z tych którzy pomagają to proszę - uśmiechnął się
-no tak myślę o tym jak to jest...jak to sie dzieje...jak to jest - mówił jedno i to samo cały czas myśląc o Claire

- widzialam panike w Twoich oczach, a jednak dales rade.. widzialam tez rany po swoich paznokciach na Twoich dloniach.. i nawet mi o nich nie wspomniales, to naprawde bylo piekne - zasmiala sie - i co tam wydumales? jak to sie dzieje? -

Charlie powrócił do świata żywych
-co? że co sie dzieje? - spytał zdezorientowany
-nie no...ja....kurde muszę powiedzieć....tzn nie....ale...nie dobra nie ważne - spojrzał przed siebie

- co musisz powiedziec? - spojrzala mu gleboko w oczy

-bo wiesz...ja tak...no nie wiem jak mam...bo ja jestem....no że ten..... - nie wiedział jak ma to z siebie wypowiedzieć
-gdy Cię poznałem...to wtedy....no polubiłem Cię i to bardzo...ale teraz..no gdy spędzałem z Tobą więcej czasu...no ja....już chyba nie mogę być twoim przyjacielem.... - odrzekł patrząc jej głęboko w oczy
- Claire ja Cię kocham - spojrzał na nią a łzy zaczęły płynąć mu z oczu

Claire nie wiedziala co ma zrobic.. chciala sie natychmiast przytulic do Charliego no ale... to chyba nie byl by najlepszy pomysl.. wiec usmiechnela sie szeroko przysunela sie blizej do niego i wpatrywala przez chwile w jego oczy.. poczym pocalowala go delikatnie ale dluzej niz zwykle.... po chwili oderwala usta aby dac mu odetchnac i szepnela - ja Ciebie tez - usmiecha sie do niego slodko

Charlie nie wiedział co zrobić. W zasadzie nie mógł zrobić nic jak tylko się uśmiechnąć. Te pocałunek jak i to co usłyszał były najpiękniejszym momentem w jego życiu. Chciałby się teraz mocno przytulić do Claire jednak nie mógł.
-nawet nie wiem....no....nie wiem co mam powiedzieć - uśmiechał się przez łzy

- nic juz wiecej nie musisz - usmiechnela sie do niego i poglaskala go po policzku wycierajac lzy - powinienes odpoczywac.. - odgarnia mu wlosy z twarzy -

-dziękuję - powiedział rozpromieniony jak nigdy i zamknął oczy. Uśmiechnął się przez moment ale pojawił się grymas bólu. Zaczął się przekręcać jednak nie za bardzo jeszcze mu to wychodziło.

- Charlie.. bede musiala Ci przemyc rany.. wytrzymasz? - zapytala patrzac na niego troskliwie - a potem przyniose Aarona i zasniesz sobie spokojnie dopoki on Ciebie nie obudzi -

Charlie był gotowy na to. Wiedział że to wreszcie musiałoby się stać.
-no nie mam innego wyjścia - spojrzał na nią i zaciskając zęby patrzył przed siebie