Obozowisko na plaży (północ)

Eko wyciągnął ciało mężczyzny. Na początku wyglądało zwyczajnie lecz nie posiadało obu nóg. Ślady wskazywały na ucięcie ich w trakcie katastrofy. Wyciągał ciało powoli szepczącz pod nosem modlitwę.
- Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie...

-Ana Lucia-Ana zdobyla sie na lekki usmiech i podniosla sie z ziemi.-Chodzmy w takim razie, ale jestem pewna ze cos widzialam.

Po wyłowieniu dwóch kolejnych ciał dryfujących blisko brzegu, Eko podszedł do marstwego dziecka, którego nie udało się uratować młodej latynosce. Wziął ciało dziecka i zaniósł w kierunku pozostałych.

Podczas powrotu na plażę Goodwin i Ana-Lucia umilali sobie czas( Cool

) konwersacją.
-Mieliśmy wiele szczęścia. Ten lot, to miały być wakacje,tak ? Czym się zajmujesz w życiu ?- Zapytał.

-Wracalam z wakacji.-odpowiedziala Ana-Jestes z L.A.?

Na frazę ,,L.A" w oczach Goodwin`a pojawiła się dziwna iskra. Było to coś w rodzaju odkrycia przez 7 latka skrytki z prezentami 2 tygodnie przed świętami.
-Nie jestem z Houston w stanie Texas. Spóźniłem się na swój samolot więc musiałem lecieć tym. Nie odpowiedziałaś : czym się zajmujesz w życiu? Uprzedzam Twoje pytanie - Pracuję w Korpusie Pokojowym.-powiedział Goodwin.

Lincoln siedzał na plaży patrząc się w morze.
Wokół widział trójkę ludzi, którzy mu pomogli. Linc się przyglądał, a oni biegali i pomagali kolejnym ludziom. Zawsze to on przejmował inicjatywę w takich przypadkach, a teraz był jak dziesiątki znajdujących się tu zwykłych szarych ludzi. Nie mógł nic zrobić przez to cholerne ramię! A może to przeznaczenie tego chciało? Może o to chodzi, żeby Lincoln po katastrofie się odmienił i stał się jednym z tych zwykłych spokojnych ludzi? A może to wszystko wcale nie było przypadkiem?

Eko niezmordowanie pracował cały czas. Grzebał kolejne ciała. Kobiety, mężczyzn, dzieci... Widok był przerażający, jednak w jego oczach widać było obojętność. Na ustach pojawiała się co chwilę modlitwa. Chciał jakoś pomóc wszystkim nieszczęśnikom w ostatniej drodze. A to była jedyna pomoc jaką im teraz mógł dać. Po jakimś czasie uporał się ze wszystkim. Podszedł do mężczyzny z drzewa, zobaczył gałąź w ramieniu i krzyknął:
- Jeszcze nikt nie pomógł?!!
Ludzie obejrzeli się obojętnie i zajmowali się sami sobą.
Eko wziął kawałek jakiegoś płótna podszedł do poszkodowanego i powiedział:
- Widzę, że nie ma kto Ci pomóc. Spróbuję Ci to wyjąć, a gdy zaczniesz krwawić spróbujemy razem zatamować krew. Przy zwłokach znalazłem butelkę alkoholu... To musi starczyć na odkarzenie rany. Jesteś wrażliwy na ból?

-Ból mi niestraszny- Lincoln się uśmiechnął.

- Nie ma co zwlekać - powiedział podpierając kolanem rękę mężczyzny - Spróbuj nie zmieniać pozycji a ja pociągnę z całej siły. Jak będziesz gotowy daj znać.

-Ostatnio pracowalam na lotnisku. Ale moze sie pospieszmy. Tam na plazy mozemy byc potrzebni.-Ana przyspieszyla kroku.

-OK. Trzycztery- Lincoln zmrużył oczy.

Eko z całej siły pociągnął gałąź rozszarpując przy tym ranę. - Po wszystkim. Teraz trzeba zalać.
Zalał alkoholem ranę dezynfekując ją.
- To powinno narazie wystarczyć, wkrótce przyjdzie pomoc i nie będzie problemu.

Ana podbiegla do Eko i Lincolna. Oderwala kawalek swojej bluzki i podala Eko.
-Jak zdezynfekujesz obwin tym rane.

-AAAUUUUUUUUU!- krzyknął Lincoln- Miejmy nadzieję, że pomoc nadejdzie szybko. Ja tu dłużej nie wytrzymam. Piasek jest strasznie niewygodny dla tylnej części ciała. Wink

- Ja nie mam wprawy w takich sprawach. Może sama zawiniesz?

-Jasne, bez kursu pierwszej pomocy nie wypuszczaja nas na sluzbe.-Ana polala rane i kawalek materialu alkoholem.-Moze teraz bolec.-wprawnym ruchem zrobila prowizoryczny bandaz i usztywnila reke kawalkiem galezi.

Goodwin przyglądał się podejrzliwie zabiegom wykonywanym na Lincolnie.
-Wszystko w porządku? Jestem Goodwin , przy okazji. Pójdę się rozejrzeć ilu nas tu jest...żywych.-powiedział

-OK. My sie nim zajmiemy, do zobaczenia pozniej.-Ana odprowadzila Goodwina wzrokiem.

- Trzeba poszukać drewna zanim się ściemni, bo potem będzie ciężko rozpalić ognisko. Musimy być widoczni, gdyby ktoś przepływał w pobliżu - powiedział Eko - To cud, że żyjemy.

Po jakiejś godzinie Goodwin powrócił do Lincolna,Mr.Eko i Any-Lucii
-Uff..Jest nas 23. Myślałem,że będę pierwszy , który pozna wszystkich ale zdaję się,że podczas akcji ratowniczej nasz szanowny ksiądz mnie uprzedził-uśmiech-Powinniśmy sprawdzić czy w dżungli jeszcze kogoś nie ma. Powoli się ściemnia. Jeśli pozwolicie , zajmę się tym. Będę niebawem. Nie martwcie się.-odparł i ruszył w stronę lasu.

-Poczekaj chwile.-Ana zatrzymala Eko.-Widziales w samolocie tego goscia, Goodwina?

- Jakoś specjalnie się nie rozglądałem - odrzekł.
- Ciebie pamiętam jeszcze z lotniska.

-Cos mi sie w nim nie podoba. Porozmawiamy o tym potem. Zajmij sie drewnem, a ja zostane na plazy. Tak w ogole jestem Ana Lucia.

- Nazywają mnie Eko... Mr. Eko. Popilnuj dzieci i wszystkich ocalałych, ja pójdę po drewno. Ściemnia się i trzeba jak najszybciej rozpalić ognisko.
Eko pozostawił na plaży Anę-Lucię razem z pozostałymi rozbitkami. Poszedł na skraj dżungli i powoli zaczął zbierać gałęzie. Czuł już jednak zmęczenie. W duszy dziękował Bogu za to, że udało sę przeżyć. W zaciszu przystanął i zmówił modlitwę. Przeżegnał się, pocałował różaniec, włożył go do kieszeni i zabrał się do dalszej pracy.