Bunkier [od 15/16 dnia]

[od 15/16 dnia]

Sawyer zrobił się cały mokry. Zaczął rzucać głową na lewo i na prawo. Zaczął mamrotać przez sen - nie...zostań...zostaw ją!!..słyszysz...słyszysz?!!

Jane obudziła się. Sawyer miotał się po łóżku.

-Sawyer? Sawyer, obudz się. -delikatnie nim potrząsnęła

Sawyer obudził się cały mokry. W jego oczach jak i na twarzy widać było strach.

Jane patrzyła na mężczyznę swojego życia z lekkim zaskoczeniem w oczach.

-Miałeś zły sen. -powiedziała cichym głosem. -Wszystko w porządku? -w jej głosie było słychać niepokój.

Sawyer usiadł na kanapie. Spojrzał w ziemię potem spojrzał na Jane. Zaczął się powoli uspokajać - tak to tylko zły sen - włożył swoje ręce we włosy i siedział nadal

Jane przyjrzała się bliżej Sawyerowi.

-Zły sen, pomyliłam się, to był koszmar. -dotknęła jego ręki.

Jego ręka drżała. Obie jego ręce były roztrzęsione. Spojrzał na Jane po czym starał się uśmiechnąć jednak nie bardzo mu to wychodziło. W jego oczach widać było paniczny strach.

Jane przytuliła mocno Sawyera.

-Wiem jak to jest. -szepnęła.

Sawyer wtulił się w Jane. Spojrzał za nią na tę kartkę która leżała od wczoraj. Wiedział że w niej jest wiadomość która zawiera coś szczególnego. Coś czego nigdy wcześniej nie wiedział. Przytulony mocno Sawyer powiedział - to było straszne dobrze że to tylko sen

-Często masz te koszmary? -zapytała cichym głosem.

Ostatnio coraz częściej - powiedział zasmucony Sawyer - to chyba przez tą przeklętą wyspę

-Powiesz mi o czym są? Jak nie chcesz nic nie mów. -dodała pospiesznie.

Widzisz nagle w większości z tych snów zaczynam w dżungli. Jest ciemno pada deszcz jest dość strasznie. Nagle słyszę że ktoś woła o pomoc. Biegnę ile sił w nogach. Gdy ujawnia mi się ta postać jesteś nią ty. Stoisz przywiązana do drzewa i krzyczysz "Sawyer pomóż proszę" a moje nogi robią się coraz cięższe i cięższe. Biegnę coraz wolniej aż nagle przede mną pojawia się jakiś zamaskowany facet i mówi "niestety nie zdążyłeś" po czym on zaczyna się śmiać a ja się budzę.

Jane przytula mocniej Sawyera.

-To tylko sen. Za bardzo się o mnie martwisz. Naprawdę myślisz, że jakiś facet mógłby próbować mnie złapać i wyjść z tego spotkania cało?

Sawyer starał się uśmiechnąć ale mu to nie wychodziło - no właśnie zastanawiam się teraz - powiedział lekko rozbawiony - boję się...boję się coś Ci się stanie a ja nie będę potrafił Ci pomóc.

-Hej, powiedziałam, nie martw się tak o mnie. Potrafię się bronić. No, za wyjątkiem tego cholernego Bejrutu, ale o tym na razie nie wie

Wiem Jane wiem. - odrzekł - muszę się udać do łazienki - powiedział cicho po czym wstał i ruszył w jej kierunku

Jane opadła na poduszki. Myślała o Bejrucie. Na samą myśl o tym odczuwała ból. Mimowolnie dotknęła niedużej blizny na wewnętrznej stronie lewego ramienia.

Sawyer wszedł do łazienki. Stanął przed lustrem i przemył twarz zimną wodą. Po chwili nie wytrzymał. Spuścił wzrok na ziemię i zaczął płakać. Wcześniej jednak zamknął łazienkę by nikt nie widział co się z nim dzieje.

Gość

Shannon i Jack zasneli w objeciach. Jack tulil sie mocno do Shannon.

Shannon otwiera oczy, spoglada na Jacka jak slodko spi i usmiecha sie do siebie. Wstaje z lozka tak zeby go nie obudzic i cicho idzie do glownego pomieszczenia bunkra. Gdy juz tam jest idzie do kuchni i podchodzi do lodowki i ja otwiera. Katem oka zauwaza jakas kartke i swoje imie na niej. Zamyka lodowke juz wpatrujac sie w kartke. Rozglada sie po bunkrze i bierze kartke. Otwiera ja.. na poczatku nic z tego nie rozumie.

Gość

Jack śpiąc, dotykiem wyszukiwał obecności Shannon. Gdy poczul ze jej nie ma, jego swiadomosc nakazala mu sie obudzic. Patrzy zaspany na lozko, nie mylil sie Shannon nie ma. Intuicyjnie wstaje z łóżka i przeciaga sie. Czuje jednak lekki bol gdy stanal na nogi - co jest grane? - szepnal do siebie gdy zrozumial ze moze chodzic i doszedl juz do siebie - to niemozliwe... - powtarzal

Shannon bierze kartke i caly czas sie w nia wpatruje i siada na fotelu, podciaga kolana pod brode i czyta w myslach - Wracam. Jeśli zdecydujesz się dołączyć z Jackiem do nas, przyjdź do dżungli. Czekam
Tata - przy slowie "tata" Shannon lekko sie usmiecha, tak jej tego brakowalo po smierci taty.. tamtego taty.

Gość

Jack nie mogac uwierzyc w to co sie stalo rozwinal bandaz i probowal zobaczyc swoja rane. Dotknal jej. Czul jak sie goi. Rana, która powinna goić się miesiącami, zagoiła się w jedna noc... Jack był przerażony...