Obozowisko na południowej plaży [od 15/16 dnia]

-Zbierałam w Australii materiały do mojej nowej książki. No i jak wracałam do LA to samolot zrobił BUM i teraz jestem wyspiarką. -zjadła kolejny kawałek papai.

- A co piszesz? - spytał
- Bo ja ostatnio nie miałem zbyt wiele czasu by patrzeć na świat okiem informacji - dodał

-Takie powieści szpiegowsko-przygodowe. Długo by o tym opowiadać. -uśmiechnęła się.

- Szpiegowsko - przygodowe tak? Czyli taka mała zabawa w FBI albo CIA - uśmiechnął się
- Mówisz że długo by o tym opowiadać...hmm - spojrzał dookoła siebie i na ocean
- No muszę Ci powiedzieć że nie wybieram się na kawę - uśmiechnął się miło

-Żadna z agencji jakie znasz. Nigdy nie określiłam nazwy pracodawców mojej bohaterki. To czyni książkę ciekawszą. A ty co porabiałeś przed katastrofą?

- Znam bardzo wiele agencji tego wymagała moja praca. - uśmiechnął się
- Sam należałem do jednej z nich więc wiem jak to jest - dodał szybko
- Szkoda tylko tego że czasem nie da się cofnąć niektórych ruchów - powiedział spokojnie

-Ja też parę razy chciałam cofnąć czas i zrobić coś inaczej. -zamyśliła się lekko.

- No ale tego nie można zrobić oboje to wiemy. Zresztą nie tylko my. - powiedział spokojnie..jak zawsze zresztą
- No ale chyba życie na tym polega...że ktoś odchodzi a ktoś przychodzi. Czasem nie można się poddawać po jednym razie. Czasem trzeba wstać i powiedzieć komuś że idę dalej. - uśmiechnął się lekko
- Zresztą jest jak jest. Nie jest źle ale dobrze też nie jest. Czyli chyba dalej żyjemy - zażartował

-Przydałby się tylko jakiś statek. -zaśmiała się. -Chyba tylko Lee się cieszy z pobytu na wyspie.

- No tak...statek byłby dobry - uśmiechnął się
- A Lee to kto? - spytał
- Wybacz że pytam ale długo z nikim nie rozmawiałem i nie znam tutejszych ludzi. - dodał

-Lee to moj... nasza córka. Ma siedem lat. -uśmiechnęła się na myśl o córce i dokończyła papaję.

- To ta mała dziewczynka którą widziałem kilka minut temu tak? - spytał
- Czasem za dużo gadam - uśmiechnął się milusio
- Robi się trochę późno - spojrzał w niebo

-Tak, to ten mały chochlik który nie potrafi usiedzieć na miejscu. -zaśmiała się.

Thomas uśmiechnął się lekko
- No ale przynajmniej masz go przy sobie - powiedział spokojnie
- Dobrze jest mieć swój największy skarb przy sobie - dodał szybko

-Tak, dobrze mieć tego bystrego szkraba przy sobie.

- O, witaj! Wiesz.... tak jakby swędzi, w okolicach szew. Ale jakoś to przetrwam.- uśmiechnął się.

Dave skonczyl palic i podchodzi do Charliego i Saweyera. Sawyerowi podaje reke - czesc, sluchajcie nie widzieliscie tutaj jakiejs nie wiem.. alkoholu wodka czy cos takiego, chetnie bym sie napil -

Sawyer uścisnął dłoń Dave'a - no wiesz..ja jeszcze muszę coś załatwić z Charlim a potem...moglibyśmy się napić - uśmiechnął się - Charlie dasz radę iść ze mną tam? Musimy to zakończyć raz na zawsze - powiedział poważniej

- A ona jak..musi być silną dziewczyną skoro daje sobie radę na wyspie - stwierdził
- Widziałem jak ludzie łamią się z tego powodu a ona...wygląda na szczęśliwą - powiedział spokojnie

- a gdzie idziecie ? - zainteresowal sie Dave i odgarnal sobie wlosy do tylu

Pasuje sprzątnąć jeden bałagan. Wiesz po dżungli lata taki misio a przecież trzeba nakarmić rozbitków - uśmiechnął się zabawnie

- ah - spojrzal powaznie na Sawyera - w sumie to przeszedl bym sie z wami - moze znajde tez cos dla siebie.... - dodal w myslach - macie bron? -

Wiesz no jak chcesz ale wolałbym nie mieszać w to nikogo więcej - powiedział - damy sobie rade we dwoje a nie chce by ludzie wiedzieli po co idziemy do dżungli bo wybuchnie panika i sam wiesz - spojrzał na niego poważnie - wiec może lepiej jakbyś został

- jak wolicie, ale umiem troche strzelac, kiedys moim hobby bylo strzelanie do przechodniow niedaleko mojego domu - rozesmial sie na sama mysl o tym - ej jest noc chyba nie chcecie isc teraz? -

Po prostu chce pogadać na razie czy da iśę rade jutro rano...jeśli tak to jutro rano wyruszamy - powiedział i spojrzał na Charliego - wiec jak? dasz radę? - spytał