Obozowisko na północnej plaży [od 4 dnia]

Akcja będzie sięd dziać od 4 dnia tutaj

Eko podtrzymywał ogień. Patrzył w stronę oceanu i coraz bardziej był przekonany o bezcelowości tego działania. Jednak dalej trwał przy swoim zajęciu. Nie robił tego dla siebie.

Libby idzie do ogniska. Kladzie niedaleko drewno ktore zebrala. - czesc Eko - usmiechnela sie do niego i nie czekajac na jakikolwiek odzew powiedziala - mozesz isc do bunkra i pomoc Anie, bo przyszlismy Cie zmienic i mamy dobra wiadomosc.. - mowiac to spojrzala na Lincolna zeby ten opowiedzial co krotkofalowce i sygnale

-Udało nam się wyłapać sygnał i zawiadomić pomoc dzięki krótkofoalówce znalezionej w bunkrze. Teraz nas na pewno znajdą. A teraz możesz iść już pomóc Anie, bo ona na pewno potrzebuje pomocy.

Eko spojrzał na przybyłych, skinął głową porozumiewawczo i poszedł w kierunku dużego stosu drewna. Wskazał na niego aby pokazać, że nazbierał tego trochę i mogą spokojnie podtrzymywać ogień. Sam wziął swój kij, zawiniątko oraz butelkę wody i udał się w kierunku dżungli. Nie mówił nic, tylko szedł...

-Kurde. Jaki ten Eko tajemniczy- powiedział zdumiony tym wszystkim Lincoln do Libby.

Libby patrzac jak Eko zmierza ku dzungli odpowiada Lincolnowi - tak... wydaje mi sie ze to jest jakby pokuta... bo na zalamanie nerwowe to mi nie wyglada Razz

- zaczyna wrzucac kawalki drewna do ogniska..

-Płonie ognisko w lesie...- zaczął śpiewać Lincoln Very Happy

Libby nie znajac tekstu zaczela wymyslac - nasz glos po falach sie niesie... - probojac sie powstrzymac od smiechu zachowujac powage

-...a pomoc nadal w lesie...- Linc coraz bardziej robil się rozbawiony.
Trzask! Z drzewa odprysnął kawałek drewna i walnął Linca w głowę. Na szczęście nic mu się nie stało, ale przestał być taki zabawny.

Libby nie zdarzyla sie odsunac i drewno spadlo jej na reke. - Aua!- krzyknela. Spojrzala na reke... miala ja troche oparzona - uh jeszcze tego mi trzeba... - powiedziala zla

-Na tej wyspie naprawdę żądzi coś dziwnego- powiedział Linc zdumiony- nawet w tak błachych sprawach.

- ta ale coraz mniej mi sie to podoba - wyciagnela bandaz z plecaka i poszla go namoczyc w oceanie, w drodze powrotnej przedzielila go na pol. Jedna polowa zawinela sobie reke a druga przylozyla Lincolnowi do glowy - trzymaj sobie, moze nie bedzie az tak bolec - powiedziala

Lincoln otworzył plecak i wyjął "magiczną maść". Posmarował nią delikatnie rękę Libby i swoją głowę.
-Nie powinienem używać tego do takich celów, ale ludzie jak nas zobaczą to pomyślą, że Inni nas napadli. Lepiej ich nie martwić.

- mmm jak ladnie pachnie, ciekawe z czego jest ta masc... dziekuje - powiedziala usmiechajac sie do Lincolna - moze powinnismy troche dalej usiasc nie chce zeby cos gorszego sie stalo

Lincoln wstał, zrobił pięć kroków do tyłu i ponownie usiadł.
Ognisko zaczęło gasnąć. Linc chwycił za jeden z kawałków drewna, które zostawił Eko i wrzucił je do ognia.
-Coś długo tu siedzimy, a pomocy ani śladu. Może powinniśmy poszukać jakiś bateri do tej krótkofalówki? Przecież na pewno ludzie lecieli z różnymi urządzeniami elektycznymi.

- to nie jest glupi pomysl - odpowiedziala wstajac - trzeba przeszukac pozostalosci po katastrofie, moze znajdziemy nie tylko baterie, ale cos co sie przyda. Mozemy zaczac od zaraz bo zrobilo sie widno -

-Teraz?- Lincoln był strasznym leniem.

- a masz cos lepszego do roboty ? - zapytala

Libby z plecaka wypadła książka. Linc wstał, podniósł książkę i ponownie usiadł.
-Mam. Na przykład poczytam sobie książkę.

- nie wygladasz mi na typa, ktory czyta ksiazki - Libby szybko wziela z rak Lincolna ksiazke jakby bojac sie ze cos tam zobaczy... czego by nie chciala zeby zobaczyc - jak Ci sie nie chce to mozemy poprostu posiedziec - odpowiedziala chowajac ksiazke do plecaka

-No to akurat prawda. Nie przepadam za książkiami. Dobra niech będzie weźmy się za tą robotę.
Licoln wstał i ruszył w kierunku kawałku ogonu samolotu leżącego na plaży.

Libby zalozyla plecak i dogonila Lincolna - mam nadzieje ze nie jestes urazony tym, ze Ci zabralam ksiazke - usmiechnela sie niesmialo

-Nie jestem, no i tak nie lubię czytać. Chciałem po prostu trochę sobie podumać. No ale dobra, podumam sobie na statku ratowniczym.

Libby idzie w ciszy obok Lincolna i patrzy uwaznie pod nogi.