Dżungla północnych rozbitków

Północna część dżungli

Eko szedł powoli, oglądając się cały czas dookoła. Po tym co go spotkało nie wiedział czego się spodziewać. Zresztą ludzie, którzy ich zaatakowali napewno znają te tereny lepiej od niego. Spostrzegł nieopodal drzewa z owocami karamboli. Wiedział, że to jadalne owoce więc zerwał tyle ile był w stanie. Zaraz po tym wrócił do obozu.

To była już druga wyprawa do dżungli. Eko wiedział, że wkrótce zabraknie wody. Wyposażony w swój świerzo wystrugany kij przemierzał kolejne miejsca. Zaczynało się ściemniać. Zauważył, że zaczyna występować wokół roślinność wymagająca dużej wilgotności. Nie mylił się, gdyż zaraz za kolejnymi roślinami spostrzegł małe źródełko. Niestety nie miał nic, żeby zabrać wodę ze sobą. Sam się napił, uważnie obserwując otoczenie. Wstał i zaczął wracać. Zaczynało być ciemno.

Bieganie po dżungli w nocy jest bezsensowne, ale Eko chciał coś zrobić... Cokolwiek... Czuł że nie może tego tak zostawić.

-Eko zaczekaj!-Ana Lucia dogonila go-wynosimy sie z plazy, musimy znalesc jakies schronienie w dzungli. Nie powinnismy sie rozdzielac

Eko się zatrzymał. Wzrok jego spoczął na Anie. Pokazał jej skrawek materiału, którym Lincoln miał zabandażowane ramię. Twarz jego wyrażała bezradność pomieszaną z uporem. Podszedł do najbliższego drzewa, ułamał gruby konar, oberwał z niego liście i wręczył go Anie.

Ana zrozumiala od razu. Wziela od Eko galaz, sprawdzila czy jest dostatecznie twarda i skinela glowa na znak gotowosci.

Poszli powoli drogą, którą Eko szedł rano. Łatwo było dojść, którędy mogli iść napastnicy, gdyż na ziemi leżały strzępki pozotałości tkaniny, którą Lincoln miał obandażowaną ranę. Jednak sytuacja była trudna. W nocy ciężko cokolwiek dojrzeć.

Szli juz dluzszy czas gdy nagle uslyszeli oglos jakby ktos potknal sie i przewrocil. Ana chwycila Eko za reke zeby w razie czego nie wykonal gwaltownygo ruchu.
Mamy cie cwaniaczku-usmiechnela sie z triumfem.

Eko słyszał to samo. Mocniej chwycił kij.

Jak najciszej przekradli sie w miejsce halasu. Jakis mezczyzna podnosil sie z ziemi po nieszczesliwym upadku. Ana doskczyla do niego i mocnym ciosem ogluszyla.

Eko, wiedział że są blisko. Przeczuwał, że Lincoln da jakiś znak. Skierował palec na usta wskazując Anie, żeby była cicho.

Lincol wybiegł ze strzałą od łuku w drugim ramieniu.
-Uciekajcie!- krzyknął.

Eko tylko mocniej zacisnął dłonie na kiju. Skinął Anie, żeby przypilnowała pobitego i poszedł w tam skąd przybył Lincoln.

-Matko....-Ana w mroku dostrzegla znajoma sylwetke.
-Eko zabieramy go-podniosla za nogi ogluszonego porywacza.-Linc szybciej.

-Musimy uciekać! Nie złapiecie ich! Ich jest więcej i zaraz tu będą!

-Co się dzieje? Lincoln wszystko w porządku?-zapytał Goodwin ,pojawiając się nie wiadomo skąd.

Eko niechętnie tego słuchał ale musiał skapitulować. Pokazał Anie i Lincolnowi kierunek plaży i szedł osłaniając ich od strony skąd dochodziły niebezpieczne odgłosy. Gdy nagle pojawił się Goodwin.

-Uciekaj! Pomoz mi go niesc! Wez go za rece.-Ana ruchem glowy pokazala Goodwinowi wleczonego przez nia po ziemi czlowieka.

Lincoln był jeszcze w szoku. Pobiegł w kierunku plaży.

-Co to za człowiek? Cholera,on żyje?-Zapytał zdezorientowany Goodwin.

Eko, spojrzał tylko na wszystkich.

-Juz ja sie dowiem co to za jeden. zyje tylko troche go glowa teraz boli. chodzmy zanim jego koledzy tu przyjda.

Eko nie zwracał uwagi na to co powie Goodwin. Cały czas pilnował tylko, czy napastnicy się nie zbliżają.

-OK, pomogę Cię go nieść.-odpowiedział.-Swoją drogę to nieźle sobie poczynasz jak na pracowniczkę lotniska...-dodał.